Επιστολή διαμαρτυρίας Πανελλήνιας Ένωσης Καθηγητών Πληροφορικής (ΠΕΚΑΠ) παράρτημα Θεσσαλίας

Η Πληροφορική λείπει από το Νέο Γενικό Λύκειο και συρρικνώνεται δραστικά στο Τεχνολογικό.

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφόρησαν στον ημερήσιο τύπο, κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη μορφή που θα έχει το νέο Λύκειο ( Γενικό και Τεχνολογικό ).

Οι πληροφορίες αυτές άφησαν, για μια ακόμη φορά, άφωνο τον κλάδο των καθηγητών Πληροφορικής και ταυτόχρονα έντονα προβληματισμένο, καθώς πέρα από κάθε λογική παρατηρείται μια περαιτέρω αλλά και δραστική μείωση των ωρών των μαθημάτων Πληροφορικής, τόσο στο Γενικό Λύκειο αλλά και στο Τεχνολογικό. Πιο συγκεκριμένα :
η Πληροφορική δεν αναφέρεται πουθενά σαν Πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα στο Γενικό Λύκειο ( κάτι που μέχρι σήμερα ισχύει) και επίσης

Καταργείται ο τομέας Πληροφορικής στο Τεχνολογικό Λύκειο

Το μοντέλο το οποίο παρουσίαζαν, οι ίδιες πάντα πληροφορίες, θύμισε σε όλους, το παλιό σύστημα των Δεσμών και η εύλογη απορία μας ήταν: «Μα πως είναι δυνατόν τόσα χρόνια μετά να ξαναγυρίζουμε στα ίδια;». Λες και δεν έχει συμβεί τίποτα καινούριο, λες και δεν άλλαξε κάτι !!

Είναι να απορεί κανείς με τον τρόπο με τον οποίο το μάθημα αλλά και οι εκπαιδευτικοί Πληροφορικής, αντιμετωπίζονται τα τελευταία χρόνια από τις διάφορες κυβερνήσεις. Το μάθημα συνεχώς υποβαθμίζεται και μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας του σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα τα ωράρια των καθηγητών Πληροφορικής να ελαττώνονται συνέχεια και να παρουσιάζει ο κλάδος σήμερα πλεονάζον προσωπικό.
Είναι να απορεί κανείς όταν ένα από τα λίγα μαθήματα που μπορεί να δώσει πρακτική άσκηση στους μαθητές, μπαίνει σιγά- σιγά στο περιθώριο και αντικαθίσταται από μαθήματα που το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι «στείρα αποστήθιση» και «παπαγαλία». Αυτό που θα περίμενε κάποιος, είναι όχι να καταργείται σιγά-σιγά η Πληροφορική από το Λύκειο, αλλά αντίθετα να μπορεί ο μαθητής μέσα από αυτό να αποκτά, χωρίς να επιβαρύνεται οικονομικά, τίτλους Πιστοποίησης των γνώσεών του. Κι όμως εν έτη 2013 ( 21ος αιώνας ) ένας μαθητής Γενικού Λυκείου μπορεί σε όλη την πορεία του στο Λύκειο να μην διδαχθεί καθόλου μαθήματα Πληροφορικής

Είναι να απορεί κανείς όταν αγνοούνται εντελώς τα μηνύματα της κοινωνίας και προτείνονται πράγματα εντελώς διαφορετικά. Ανέφεραν, οι πληροφορίες που διέρρευσαν, ότι εισάγονται σαν βασικά μαθήματα στο Γενικό Λύκειο, η «Φιλοσοφία» καθώς και οι «Πολιτικές επιστήμες». Αξίζει να δει κανείς την παραπάνω έρευνα, την οποία διενήργησε το ίδιο το υπουργείο Παιδείας, σχετικά με τη γνώμη του κόσμου για το ποια μαθήματα πρέπει να είναι υποχρεωτικά και ποια όχι και αφού συγκρίνει τα αποτελέσματά της με αυτά που προτείνονται, θα καταλάβει ότι προτείνονται ακριβώς τα αντίθετα:

Είναι να απορεί κανείς, πως είναι δυνατόν στο 30% των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ της χώρας, να είναι απαραίτητη η κατοχή ειδικών γνώσεων Αλγοριθμικής (Βασικός κλάδος Πληροφορικής) από τον φοιτητή, ώστε αυτός να ανταπεξέλθει στις σπουδές του, αλλά για να εισαχθεί πχ στις Σχολές Πληροφορικής ή στις Πολυτεχνικές Σχολές να χρειάζεται να εξετασθεί στην Χημεία !!!

Είναι τέλος τουλάχιστον περίεργο το γεγονός ότι, ενώ το υπουργείο μιλάει για πλεονάζον προσωπικό σε καθηγητές Πληροφορικής, έρχεται να δημιουργήσει και επιπλέον υπεράριθμους.

Εν κατακλείδι:
Τα μαθήματα Χρήσης Υπολογιστών ( οι λεγόμενες Τ.Π.Ε ) θα πρέπει να διατρέχουν οριζόντια και ομοιόμορφα όλες τις βαθμίδες της σχολικής εκπαίδευσης ( Δημοτικό – Γυμνάσιο – Λύκειο ).

Είναι απαραίτητος ο διαχωρισμός της Θετικής Κατεύθυνσης, ώστε οι υποψήφιοι για σχολές 2ουκαι 4ου πεδίου (Πολυτεχνικές και Σχολές Πληροφορικής) να εξετάζονται στο μάθημα τηςΠληροφορικής και οι υποψήφιοι του 3ου πεδίου (Σχολές Υγείας) να εξετάζονται στη Χημεία, όπως άλλωστε πολύ ορθά γίνεται και στη Θεωρητική Κατεύθυνση ανάμεσα στα Παιδαγωγικά Τμήματα και τα Τμήματα Κοινωνιολογίας και Πολιτικών Επιστημών. (σελ 22 της παρουσίασης του Νέου Λυκείου)

Είναι πράγματι άδικη η αντιμετώπιση των μαθημάτων αλλά και των καθηγητών Πληροφορικής τα τελευταία χρόνια. Είναι άδική γιατί μιλάμε για τους ανθρώπους, που είναι οι φορείς του καινούριου και του διαφορετικού στην τάξη. Τους εκπαιδευτικούς που έχουν σηκώσει το βάρος όλης της μηχανοργάνωσης και της ψηφιακής γραφειοκρατίας στα σχολεία αλλά και στις κατά τόπους Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, αλλά και τους ανθρώπους που διαθέτουν τη γνώση και την επιστημονική κατάρτιση που απαιτεί η εποχή μας και τα χρόνια που έρχονται. Μιλάμε για τους ανθρώπους που στηρίζουν την ψηφιακή εποχή που ζούμε και που ήταν πάντα δίπλα σε κάθε συνάδερφο που ήθελε την βοήθειά τους.
Πολύ περισσότερο όμως είναι άδική η αντιμετώπιση αυτή για τους μαθητές των σχολείων, που θα πρέπει στην εποχή της Πληροφορίας και της Ψηφιοποίησης των πάντων, να παρακολουθούν ένα σχολείο που δεν θα τους παρέχει τη δυνατότητα για πρακτική εφαρμογή αυτών που μαθαίνουν ένα σχολείο του Μαυροπίνακα και της Απομνημόνευσης, «ένα σχολείο από τα παλιά».