«Η διαδικασία αυτή έφερε ουσιαστικά για πρώτη φορά τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας σε ένα κοινό τραπέζι όπου μας δόθηκε η δυνατότητα να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε, να ερευνήσουμε, να δουλέψουμε και να αναδείξουμε τη δουλειά που γίνεται ή δεν γίνεται. Ηταν μια πολύ ξεχωριστή, από κάθε άποψη, διαδικασία». «Η σχολική κοινότητα στο σύνολό της λειτούργησε μέσα σ’ ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας και συνδιαλλαγής, αλληλοκατανόησης και εμπιστοσύνης». «Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς ήρθαν κοντά, κάθισαν στο ίδιο τραπέζι και σε συνεργασία με τον σχολικό σύμβουλο και τον εξωτερικό συνεργάτη κατάφεραν να επιτύχουν την αρμονική συνύπαρξη, που είναι προαπαιτούμενο επιτυχίας και αποτελεσματικότητας»...
Πρόκειται για αποσπάσματα από τα πορίσματα των περίπου 6.000 εκπαιδευτικών που μετείχαν στο πιλοτικό πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης, το οποίο θα επεκταθεί σε όλα τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από την επόμενη σχολική χρονιά.
Είναι οι απόψεις εκπαιδευτικών που συνειδητά μπήκαν στη διαδικασία της αξιολόγησης, θέλησαν δηλαδή να κάνουν αυτοκριτική αλλά και να αντιμετωπίσουν την καχυποψία, ίσως και την επιθετικότητα, των συναδέλφων τους συνδικαλιστών. «Ουκ ολίγες φορές οι εκπαιδευτικοί που μετείχαν στο πρόγραμμα αντιμετώπισαν τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών που τους επέκριναν για τη στάση τους. Δεν είναι εύκολη κατάσταση. Και όμως συνέβη στην ελληνική εκπαίδευση», ανέφερε στην «Κ» ο κ. Γιώργος Πασιάς, αναπληρωτής καθηγητής Παιδαγωγικής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος «Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας: διαδικασία αυτοαξιολόγησης», τα αποτελέσματα του οποίου παρουσιάζει σήμερα η «Κ». Οι απαντήσεις των εκπαιδευτικών καταδεικνύουν ότι το ελληνικό σχολείο έχει θύλακες που αναζητούν την αριστεία και όχι τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία διεκπεραίωσης της διδακτέας ύλης.
Ετσι οι εκπαιδευτικοί που μετείχαν στο πρόγραμμα έκαναν αυτοκριτική, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες τους. Κάτι που προκύπτει εμμέσως πλην σαφώς από το γεγονός ότι ένας στους δύο θεωρεί ότι δεν μπορεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις στην επιστήμη τους, με το πέρασμα των χρόνων, μετά τον διορισμό του.
Για τον λόγο αυτό ζητεί από το υπουργείο Παιδείας να πάρει μέτρα για την επιστημονική και παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών, τα προγράμματα της οποίας πολλές φορές υλοποιούνται αποσπασματικά, χωρίς στρατηγική και ως ένα μέσο μοιράσματος πόρων.
Ειδικότερα, από την εθελοντική αυτοαξιολόγηση, τα πορίσματα της οποίας θα δημοσιοποιηθούν σήμερα από το υπουργείο Παιδείας, προκύπτει ότι οι τομείς στους οποίους οι εκπαιδευτικοί είναι αρνητικοί σχετίζονται με τα κονδύλια που διατίθενται και, ευρύτερα, την κρατική πολιτική.
Ενδεικτικά, οι έξι στους δέκα -ποσοστό 59%- θεωρούν ότι απαιτούνται επιπλέον πόροι για τα σχολεία, ενώ αρνητικά έκριναν τους χώρους του σχολείου (το 49% των εκπαιδευτικών) και τον εξοπλισμό και τα εποπτικά μέσα (το 39% των εκπαιδευτικών).
Η σχολική ζωή
Στον αντίποδα, πολύ καλύτερα είναι τα αποτελέσματα σε τομείς της σχολικής ζωής στους οποίους οι εκπαιδευτικοί έχουν τον βασικό ρόλο. Ετσι το 94% αξιολόγησε θετικά τις σχέσεις μεταξύ τους, το 93% εκτιμά ότι εφαρμόζεται ορθά το σχολικό πρόγραμμα, ενώ ελέγχεται η σχολική διαρροή, το 92% είπε ότι οι σχέσεις τους με τους μαθητές είναι πολύ καλές ενώ το ίδιο πιστεύει το 81% των εκπαιδευτικών ως προς τις σχέσεις τους με τους γονείς.
«Στο πελατειακό κράτος που δομήσαμε δεν είναι εύκολη η αποδοχή της αξιολόγησης. Η φιλοσοφία της αξιολόγησης προϋποθέτει εμπιστοσύνη, συνεργασία, συλλογικότητα όλων των εμπλεκόμενων μερών. Η κουλτούρα της αξιολόγησης διαμορφώνεται σταδιακά. Είναι κάτι πάνω στο οποίο πρέπει να δουλέψει το ελληνικό σχολείο, η κοινωνία ευρύτερα», αναφέρει ο κ. Πασιάς. Και τονίζει: «Οι εκπαιδευτικοί που μετείχαν στο πρόγραμμα είναι μία μαγιά. Και υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί που δεν πιστεύουν ότι η δουλειά τους εξαντλείται στο να κλείνουν την πόρτα της αίθουσας και να ξεπετάνε το μάθημα».
Του Απόστολου Λακασά/kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ