Εκπαιδευτικός που εργαζόταν σε ιδιωτικό σχολείο επί 18 συνεχή χρόνια, λόγω πολλών προσωπικών και οικογενειακών προβλημάτων και κακού κλίματος στη δουλειά του σκεφτόταν σοβαρά να αποχωρήσει. Και ενώ σκεφτόταν πόσο δύσκολα θα ήταν τα πράγματα αν έφευγε χωρίς αποζημίωση, το σχολείο αποφασίζει να τον απολύσει δίνοντάς του την πολύ καλή αποζημίωση που προβλέπει ο νόμος. Μάννα εξ ουρανού θα μου πείτε. Έτσι νόμιζε και αυτός...
... μέχρι που πληροφορήθηκε ότι η απόλυση περνάει από την έγκριση μιας επιτροπής, στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας. Αυτοί λοιπόν δήλωσαν ότι θα μπλοκάρουν την απόλυση, διότι «δεν είναι δυνατόν να απολύεται συνάδελφος αδικαιολόγητα». Ο «συνάδελφος» τους εξήγησε ότι δεν χρειάζεται την προστασία τους, ότι είναι ικανοποιημένος με τη νόμιμη αποζημίωση που του δίνεται και ότι εν πάση περιπτώσει δεν τους εξουσιοδοτεί να παρέμβουν στην προσωπική του υπόθεση.
Το συνδικαλιστικό όργανο όμως επιμένει. Του εξηγεί ότι δεν είναι στο χέρι του να δεχτεί την απόλυση που δημιουργεί κακό προηγούμενο και πως αν δεν του άρεσε στο σχολείο, θα έπρεπε να παραιτηθεί. Και πως καμία υπόθεση δεν είναι ατομική, καθώς εντάσσεται υποχρεωτικά στη συλλογικότητα της ΟΙΕΛΕ.
Στην ουσία, το συνδικαλιστικό όργανο που υποτίθεται ότι προστατεύει τα συμφέροντα του εργαζόμενου, του απαγορεύει να πάρει την αποζημίωση και να φύγει. Του απαγορεύει στην ουσία να επιλέξει τι είναι καλύτερο για τον ίδιο. Το συνδικαλιστικό όργανο ξέρει καλύτερα από αυτόν τι είναι πιο συμφέρον, και στην προκειμένη περίπτωση πιο συμφέρον είναι να παραιτηθεί και να φύγει χωρίς αποζημίωση... Ακόμη και αν έτσι επωφελείται μόνο ο εργοδότης που δεν θα καταβάλει μια σημαντική αποζημίωση!
Ποια επανάσταση θα αποτινάξει τη δικτατορία του συνδικαλισμού που ζούμε;
By: Kostis Lympouridis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΓΡΑΨΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ